Η Δόμνα Μιχαηλίδου αγωνίζεται με πάθος, αξίες, γνώσεις και όραμα στον απαιτητικό στίβο της πολιτικής. Πιστεύει στη δύναμη της ομάδας και τολμάει να παίρνει δύσκολες αποφάσεις. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μας μίλησε, μεταξύ άλλων, για τις προκλήσεις που αντιμετώπισε αλλά και για ό,τι την κάνει να νιώθει υπερήφανη.
Το 2019 αναλάβατε καθήκοντα Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και γίνατε το νεαρότερο μέλος της κυβέρνησης, σε ηλικία 31 ετών. Είστε μια νέα, δυναμική και πετυχημένη γυναίκα. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε στον πολιτικό στίβο;
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετώπισα ήταν τα έμφυλα στερεότυπα. Συχνά βρέθηκα αντιμέτωπη με προκαταλήψεις και αμφισβητήσεις σχετικά με τις ικανότητές μου, απλώς λόγω του φύλου μου. Πολλές φορές οι συνάδελφοι ή και οι πολίτες με έκριναν πρώτα από την εξωτερική μου εμφάνιση ή την ηλικία μου, πριν ακόμα δώσουν σημασία στα λόγια και τις πράξεις μου.
Την πρώτη μέρα που πήγα να ορκιστώ στο Προεδρικό Μέγαρο, μού είπαν καλοπροαίρετα «όχι από εκεί, εκεί πάει η κυβέρνηση, οι συνοδοί είναι από την άλλη πόρτα». Όταν πήγα στο Υπουργείο να παραλάβω το γραφείο μου, ο κύριος που γνωρίζει τις αίθουσες μου έδειξε τα γραφεία της γραμματείας.
Επιπλέον, χρειάστηκε να διαχειριστώ τις ισορροπίες μεταξύ της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, κάτι που για τις γυναίκες συχνά αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση λόγω των κοινωνικών προσδοκιών και υποχρεώσεων.
Αν κάνετε έναν σύντομο απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας σας στον δύσκολο και απαιτητικό χώρο της πολιτικής, πόσο ικανοποιημένη είστε; Ποιοι είναι οι σημαντικοί σας σταθμοί και για τι νιώθετε υπερήφανη; Ποια μαθήματα έχετε πάρει;
Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έχω πάρει είναι η αξία της και η σημασία της ομάδας. Όπως λέμε και στον Πειραιά, για να πάει το πλοίο μπροστά δεν φτάνει μόνο ο καπετάνιος, αλλά πρέπει και το πλήρωμα να είναι καλό! Έχω μάθει την αξία της αντοχής και της υπομονής. Η πολιτική είναι ένας χώρος που απαιτεί ανθεκτικότητα και ψυχική δύναμη, ειδικά όταν αντιμετωπίζεις κακόπιστη κριτική με προσωπικές επιθέσεις ή αδικίες.
Νιώθω επίσης υπερήφανη που δεν φοβηθήκαμε και τολμήσαμε να σπάσουμε κατεστημένα στον τομέα της Πρόνοιας. Επιμείναμε χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος και καταφέραμε σημαντικά επιτεύγματα στον τομέα της αποϊδρυματοποίησης των παιδιών.
Πρόσφατα μάλιστα έλαβα πρόσκληση από μια οικογένεια που υιοθέτησε ένα παιδί από ίδρυμα για να παραστώ στη βαφτίσια του. Με πληροφόρησαν με μεγάλη συγκίνηση ότι εμπνεύστηκαν από τις προσπάθειές μας στην Πρόνοια και ότι πήραν κουράγιο και θάρρος για να προχωρήσουν στην υιοθεσία. Είναι τέτοιες μικρές χαρές σαν κι αυτή που όχι μόνο σε κάνουν να νιώθεις ικανοποίηση, αλλά και να συνεχίζεις με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη σε αυτόν το δύσκολο και απαιτητικό χώρο της πολιτικής, όπως πολύ σωστά είπατε.
Ας γυρίσουμε για λίγο τον χρόνο πίσω. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την πολιτική; Ήταν ένα παιδικό όνειρο ή προέκυψε στην πορεία;
Η ενασχόλησή μου με την πολιτική δεν ήταν κάτι που είχα προγραμματίσει από μικρή ηλικία. Άλλωστε, ποιο παιδί της γενιάς μου ονειρευόταν να γίνει πολιτικός; Μάλλον προέκυψε μέσα από τις εμπειρίες και τις προκλήσεις που αντιμετώπισα κατά τη διάρκεια της ζωής μου.
Ως νέα, είχα την ευκαιρία να σπουδάσω, να εργαστώ και να ζήσω σε διαφορετικά και απαιτητικά περιβάλλοντα, κάτι που μου άνοιξε τους ορίζοντες και με παρακίνησε να είμαι ενεργή και να προσπαθώ να αντιμετωπίζω τα προβλήματα που έβλεπα γύρω μου.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στο εξωτερικό ασχολήθηκα ενεργά σε φοιτητικούς συλλόγους που είχαν πολιτική, όχι κομματική δραστηριότητα. Εκλέχθηκα και συμμετείχα ενεργά ως πρόεδρος των φοιτητών στο κολλέγιο του Newnam, ως πρόεδρος του Greek Society στο Cambridge και μετέπειτα ως Γραμματέας του Graduate Society του Cambridge. Η ανάγκη μου να προσφέρω με όποιον τρόπο μπορώ με οδήγησε να κάνω αφιλοκερδώς μαθήματα οικονομικών σε σχολεία δεύτερης ευκαιρίας στην Αγγλία και στην Ελλάδα.
Σε όλα τα παραπάνω, ένα πολύ σημαντικό κίνητρο για μένα ήταν και οι άνθρωποι που γνώρισα σ’ αυτή τη διαδρομή και οι ιστορίες τους. Οι συζητήσεις μαζί τους με ενέπνευσαν να αγωνιστώ για να ακουστούν οι φωνές τους και να βελτιωθεί η καθημερινότητά τους. Γι’ αυτό και δεν θα μπορούσα ποτέ να αρνηθώ, όταν ήρθε η στιγμή, το «προσκλητήριο» του Κυριάκου Μητσοτάκη, πριν ακόμη η Νέα Δημοκρατία γίνει κυβέρνηση.
Η πολιτική, λοιπόν, δεν ήταν παιδικό όνειρο, αλλά μια συνειδητή επιλογή που βασίστηκε στις αξίες και τα ιδανικά που πήρα από την οικογένειά μου αλλά και που διαμόρφωσα στην πορεία της ζωής μου.
Από πού αντλείτε έμπνευση και δύναμη για να συνεχίζετε και πώς θα θέλατε να δείτε τον εαυτό σας την επόμενη δεκαετία; Ποιοι είναι οι στόχοι που θέλετε να έχετε πετύχει;
Η έμπνευση και η δύναμή μου αντλούνται από διάφορες πηγές, και πάνω απ’ όλα, από τους ανθρώπους που με περιβάλλουν. Πρώτα απ’ όλα, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για μένα. Η υποστήριξη και η αγάπη τους με ενθαρρύνουν να συνεχίζω, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Επίσης, οι πολίτες του Πειραιά που εκπροσωπώ είναι μια απέραντη πηγή δύναμης. Οι ιστορίες τους, οι αγωνίες τους και οι ελπίδες τους για το μέλλον με παρακινούν να εργάζομαι ακούραστα. Σε μία πρόσφατη επίσκεψή μου σε μία λαϊκή αγορά του Πειραιά μια νέα κοπέλα με πλησίασε και μου είπε: «Σε παρακολουθώ, βλέπω πώς κινείσαι, σε θαυμάζω και είμαι περήφανη που είμαι από τον Πειραιά!» Αυτή η απλή κουβέντα είναι φοβερή πηγή έμπνευσης και δύναμης.
Γι’ αυτό και στόχος και ελπίδα μου για την επόμενη δεκαετία είναι με τις πράξεις μου να φέρω τους νέους πιο κοντά στην ενασχόληση με τα κοινά. Να αλλάξουμε το στερεότυπο των διεφθαρμένων πολιτικών, το στερεότυπο πως «η πολιτική δεν είναι για μένα, δεν θέλω να μπλέξω». Για να γυρίσω και στο προηγούμενο παράδειγμα που ανέφερα, στην κοπέλα που με πλησίασε της απάντησα «Αφού είσαι περήφανη, να ασχοληθείς και εσύ».
