Το βράδυ, λίγο πριν πέσουν για ύπνο, τα παιδιά μου με περιμένουν με ένα βιβλίο στο χέρι. Δε θα σου πω ψέματα, προφανώς και δεν γίνεται κάθε βράδυ -αλλά όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν- όμως, όταν συμβαίνει, “του δίνουμε και καταλαβαίνει”! Το βιβλίο το επιλέγουν εκείνα, προσεκτικά, έτοιμα να ακούσουν την ιστορία που θα τους ταξιδέψει σε κόσμους μαγικούς. Αυτή η μικρή ρουτίνα που θα ήθελα να συμβαίνει συχνότερα, είναι το δικό μας καταφύγιο, μια στιγμή ηρεμίας που γεμίζει το σπίτι μας με φαντασία και αγάπη.
Ξέρεις, δεν είναι απλώς οι λέξεις που διαβάζουμε από το βιβλίο. Είναι ο τρόπος που τις «ντύνουμε» με τη φωνή μας, οι μικρές παύσεις, οι αλλαγές στον τόνο, τα επιφωνήματα που δίνουν ζωή στους ήρωες. Θυμάμαι ακόμα πως, όταν ήμουν παιδί, η γιαγιά μου μου διάβαζε παραμύθια με τόσο πάθος που ένιωθα ότι οι δράκοι και οι πριγκίπισσες έβγαιναν από τις σελίδες και χόρευαν γύρω μου.
Η μαγεία της εκφραστικής ανάγνωσης
Όταν διαβάζω στα παιδιά μου, προσπαθώ να κάνω κάτι αντίστοιχο. Δίνω φωνή στον κάθε χαρακτήρα: ο λύκος έχει βραχνή και δυνατή φωνή, η πριγκίπισσα μιλάει απαλά και ο ήρωας της ιστορίας πάντα με ενθουσιασμό και σιγουριά. Οι φωνές αλλάζουν, το γέλιο κυριαρχεί και οι μικρές φατσούλες τους, γεμίζουν ενθουσιασμό.
Και τότε συνειδητοποιώ πόσο σημαντική είναι η φωνή μας για τα παιδιά. Δεν είναι μόνο η ιστορία που τους αρέσει· είναι η σύνδεση που δημιουργείται μέσα από τον τρόπο που τους τη λέμε.
Πώς ζωντανεύω τις ιστορίες
Δεν χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας ηθοποιός για να κάνεις μια ιστορία συναρπαστική. Αρκεί να βάλεις λίγο συναίσθημα και να διασκεδάσεις κι εσύ μαζί τους. Να πως το κάνω:
1. Παίζω με τον τόνο της φωνής μου. Όταν η ιστορία φτάνει σε μια αγωνιώδη σκηνή, ψιθυρίζω. Όταν έρχεται η κορύφωση, ανεβάζω τον τόνο για να δώσω ένταση.
2. Χρησιμοποιώ ηχητικά εφέ. Το «μπαμ!» μιας πόρτας που κλείνει, ο ήχος του ανέμου ή το βήμα ενός γίγαντα δίνουν ζωντάνια στις σκηνές.
3. Κάνω παύσεις. Μια μικρή παύση πριν από μια σημαντική στιγμή κρατάει την αγωνία. Τα παιδιά λατρεύουν να περιμένουν με κομμένη την ανάσα τι θα γίνει στη συνέχεια.
4. Αλληλεπιδρώ μαζί τους. Ρωτάω: «Τι νομίζεις ότι θα κάνει τώρα ο ήρωας;» ή «Εσύ φοβάσαι τον λύκο;». Αυτές οι ερωτήσεις τους κρατούν σε εγρήγορση και κάνουν την ανάγνωση διαδραστική.
Η σημασία αυτής της στιγμής
Η εκφραστική ανάγνωση δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι μια ευκαιρία να δώσουμε στα παιδιά μας κάτι πολύτιμο: χρόνο, προσοχή και αγάπη. Είναι μια στιγμή που χτίζει αναμνήσεις, που ενισχύει τον δεσμό μας μαζί τους. Και ξέρεις κάτι; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπω τα παιδιά μου να ανυπομονούν για την ώρα του παραμυθιού.
Κλείνοντας…
Αν έχεις κι εσύ μικρά παιδιά, δοκίμασε να διαβάσεις μια ιστορία λίγο διαφορετικά απόψε. Παίξε με τη φωνή σου, γίνε μέρος του κόσμου που περιγράφει το βιβλίο και δες τα μάτια τους να λάμπουν. Γιατί, τελικά, οι πιο όμορφες ιστορίες δεν είναι μόνο αυτές που διαβάζουμε, αλλά αυτές που ζούμε μαζί τους…!
