Welcome On Board!!!
Η καθημερινότητα με παρασέρνει σαν άνεμος, γεμάτη με υποχρεώσεις, δουλειές, email και ατελείωτα deadlines. Το ρολόι χτυπάει, οι μέρες περνούν, και ξαφνικά συνειδητοποιώ πόσο πολύ έχω απομακρυνθεί από τους ανθρώπους που είναι πιο σημαντικοί για μένα – τα παιδιά μου. Ίσως, λέω ίσως η νέα χρονιά να μου δώσει την ευκαιρία να αλλάξω προτεραιότητες, να βάλω στόχο να περνάω ουσιαστικό χρόνο με τα παιδιά μου – να τους δώσω όλη την προσοχή και την αγάπη που δικαιούνται και χρειάζονται και να είμαι πραγματικά παρούσα όταν είμαστε μαζί.
Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά δεν ζητούν τίποτα περισσότερο από τη δική μας παρουσία. Δεν θέλουν ακριβά παιχνίδια και ρούχα – εντάξει δεν θα έλεγαν και όχι σε μερικά από αυτά! Αλλά το πιο σημαντικό για αυτά είναι η επικοινωνία μας, η πρώτη μας καλημέρα το πρωί, οι αγκαλιές το βράδυ, η φωνή μας όταν τους διαβάζουμε ένα παραμύθι, η παρουσία μας στις προπονήσεις και όλα αυτά τα καθημερινά μικρά αλλά τόσο ουσιαστικά για την ψυχολογία τους καίρια “ζητήματα”. Κάθε στιγμή που τους αφιερώνουμε, κάθε λεπτό που είμαστε παρόντες, είναι για εκείνα μια δόση χαράς, μια υπενθύμιση ότι είναι σημαντικά, αγαπημένα και ασφαλή. ‘Ομως δεν τα καταφέρνουμε πάντα, τουλάχιστον όχι εγώ!
Αν με ρωτούσε κάποιος σήμερα θα του έλεγα με το χέρι στην καρδιά ότι νιώθω ευτυχισμένη αλλά όχι πλήρης καθώς νιώθω ένα βάρος. Έχω ένα αγκαθάκι στην καρδιά μου και αυτό είναι ότι ο χρόνος που αφιερώνω στα παιδιά μου μου φαντάζει τόσο λίγος και περιορισμένος σε σχέση με τις υπόλοιπες δραστηριότητες στη ζωή μου, που πραγματικά οι ενοχές και και οι τύψεις είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο.
Το πήρα όμως απόφαση -ναι ξανά, και ήρθε η ώρα να κάνω ένα βήμα πίσω από την ένταση και το άγχος της καθημερινότητας. Ήρθε η στιγμή να αναγνωρίσω ότι, όσο πολλές κι αν είναι οι ευθύνες μου, οι πιο πολύτιμες στιγμές είναι αυτές που περνάω με τα παιδιά μου. Οι γιορτές και οι μέρες που δεν εργάζομαι είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να αφήσω για λίγο το κινητό, τον υπολογιστή, τη λίστα με τις υποχρεώσεις, και να γίνω κι εγώ παιδί ξανά. Να καθίσω μαζί τους στο πάτωμα, να παίξουμε, να γελάσουμε, να μοιραστώ τις στιγμές τους. Να αφήσω τον εαυτό μου να γίνει μέρος του κόσμου τους, ενός κόσμου πιο απλού, πιο αγνού και γεμάτου μαγεία.
Η νέα χρονιά μπορεί να είναι η αφετηρία για μια μικρή αλλά σημαντική αλλαγή. Και οφείλουμε να θυμόμαστε ότι οι στιγμές με τα παιδιά μας δεν θα είναι για πάντα. Τα χρόνια θα περάσουν, τα παιδιά θα μεγαλώσουν, και εμείς θα αναπολούμε αυτές τις στιγμές ελπίζω με αγάπη και νοσταλγία – και όχι με πικρία.
Εύχομαι λοιπόν να κάνουμε το 2025 μια χρονιά γεμάτη από μικρές στιγμές με τα παιδιά μας, στιγμές που θα γεμίσουν τις καρδιές μας με αγάπη και τη ζωή μας με πληρότητα. Η προσοχή, η αγκαλιά και ο χρόνος μας είναι τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να τους προσφέρουμε – και δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για να τους τα δώσουμε από τώρα!
