Το «σύνδρομο του μεσαίου παιδιού» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει τις επιπτώσεις του να είναι κάποιος το μεσαίο παιδί. Τα μεσαία παιδιά μπορεί να παραμελούνται, κι έτσι στην ενήλικη ζωή τους βλέπουμε συχνά πως προσπαθούν πάντα να ικανοποιούν τους άλλους, για να κερδίζουν την προσοχή. Έρευνες δείχνουν πως είναι πιο ευαίσθητα στην απόρριψη.
Σύμφωνα με τον Άντλερ, τα μεσαία παιδιά τείνουν να γίνονται οι ειρηνοποιοί της οικογένειας. Αυτό συμβαίνει επειδή συχνά πρέπει να μεσολαβούν στις συγκρούσεις μεταξύ των μεγαλύτερων και των μικρότερων αδελφών τους. Πολλές φορές τείνουν να επισκιάζονται από τα μεγαλύτερα αδέλφια τους και αυτό τα σπρώχνει στην αναζήτηση προσοχής εκτός της οικογένειας. Θέλουν να ξεχωρίσουν, μπορούν εύκολα να προσαρμόζονται και είναι ανεξάρτητα.
